مکمل اُپتی میکس

توضیحات

جوجه های گوشتی در پنج دهه اخیر منجر به افزایش قابل توجه سرعت رشد آنها شده است. با این حال، این رشد سریع چالش های مختلفی از جمله افزایش حساسیت به استرس، بیماری های متابولیک، افزایش ذخیره چربی و نگرانی در مورد کیفیت لاشه را به همراه داشته است. برای غلبه بر این چالش ها و تضمین رشد موفق، مدیریت تغذیه مناسب بسیار مهم است. با این حال، افزایش هزینه ها و در دسترس بودن محدود نهاده ها، موانع مهمی را به ویژه در کشورهای در حال توسعه ایجاد می کند. در نتیجه، مطالعات آتی و برنامه های تغذیه ای باید بر به حداکثر رساندن پتانسیل ژنتیکی جوجه های گوشتی و در عین حال تضمین تولید ایمن و پایدار تمرکز کنند.

رشد جبرانی یک پدیده مشاهده شده در حیوانات است، جایی که آنها می توانند رشد تاخیری را جبران کنند و تحت شرایط مساعد به وزن مطلوب بدن برسند. متخصصان تغذیه برنامه هایی را ابداع کرده اند که عمداً رشد را در یک سن خاص محدود می کند و به دنبال آن رشد سریع را به دنبال دارد. این رویکرد می تواند مزایای متعددی مانند بهبود ضریب تبدیل خوراک، کاهش بافت چربی و کنترل بهتر ناهنجاری های متابولیک داشته باشد. با این حال، مطالعات روی رشد جبرانی در جوجه های گوشتی نتایج متناقضی را به همراه داشته است که احتمالاً به دلیل تفاوت در طراحی برنامه، مدت زمان پرورش، جنس، نوع هیبرید و سایر عوامل است.

در شرایط متغیر محیطی، استفاده از مکمل‌های غذایی که تمامی فاکتورهای لازم برای رشد را فراهم می‌کنند، می‌تواند جوجه‌های گوشتی را در رسیدن به پتانسیل کامل خود با تامین نیازهای بدن کمک کند. هنگام فرموله کردن جیره برای جوجه های گوشتی، بسیار مهم است که به جای تمرکز بر سطح پروتئین خام، نسبت اسیدهای آمینه ضروری را در نظر بگیرید. منابع انرژی و پروتئین به طور قابل توجهی بر هزینه های خوراک تأثیر می گذارد و یک رژیم غذایی نامتعادل با سطوح پروتئین بیش از حد می تواند هزینه ها را افزایش دهد و خطرات زیست محیطی ایجاد کند. برعکس، رژیم های غذایی کم پروتئین می تواند عملکرد رشد را مختل کرده و خطر ابتلا به بیماری ها را افزایش دهد. بنابراین، تعیین سطح پروتئین مناسب در خوراک باید با در نظر گرفتن عواملی مانند نژاد، سن و شرایط پرورش به دقت مورد توجه قرار گیرد. تحقیقات نشان داده است که کاهش سطح پروتئین خام در خوراک و استفاده از سطوح متعادل اسیدهای آمینه ضروری موثرترین روش تغذیه است.

نسبت متعادل اسیدهای آمینه ضروری و غیر ضروری در خوراک طیور نیز نقش مهمی ایفا می کند. آمینو اسیدهای ضروری آنهایی هستند که پرندگان نمی توانند در بدن خود تولید کنند و باید از طریق رژیم غذایی آنها به دست آیند، در حالی که آمینو اسیدهای غیر ضروری توسط بدن قابل سنتز هستند. نسبت اسیدهای آمینه ضروری به غیر ضروری به طور قابل توجهی بر عملکرد و ترکیب لاشه تأثیر می گذارد. مطالعات اخیر نشان می دهد که تامین سطح مناسب اسیدهای آمینه ضروری به نسبت معینی با کل پروتئین در جیره می تواند وزن لاشه و محتوای پروتئین را به حداکثر برساند.

برآورد دقیق نسبت های ایده آل اسیدهای آمینه مستلزم در نظر گرفتن عواملی مانند جنسیت، سویه، جیره پایه، مرحله پرورش و قابلیت هضم واقعی اسیدهای آمینه در جیره است. نشان داده شده است که نسبت اسیدهای آمینه ضروری به غیر ضروری بر مصرف خوراک، وزن بدن، عملکرد لاشه، درصد پروتئین لاشه و کل چربی لاشه تأثیر می گذارد. بنابراین، درک جامع این عوامل برای بهینه سازی رشد و عملکرد کلی جوجه های گوشتی ضروری است.

بهینه سازی منابع پروتئینی در جیره جوجه های گوشتی و تخمگذار برای بهبود عملکرد کنجاله سویا مورد استفاده در جیره غذایی آنها و کاهش مصرف آن ضروری است. با ترکیب منابع پروتئینی متعدد، رژیم غذایی طیور را می توان از نظر اقتصادی بهینه کرد که منجر به بهبود نرخ تبدیل غذا و کاهش تلفات لاشه می شود. مکمل اپتی میکس با تامین و بهینه‌سازی منابع پروتئینی در جیره؛  بدین منظور می‌تواند بهترین انتخاب برای پرورش‌دهندگان باشد. علاوه بر این، این رویکرد به عنوان یک تقویت کننده سیستم ایمنی عمل می کند و باعث افزایش سرعت رشد و راندمان تولید در جوجه های گوشتی و همچنین بهبود راندمان تولید و درصد جوجه‌ریزی در مرغ های تخمگذار می شود. علاوه بر این، استفاده از این محصول فشار متابولیک بر روی کبد و کلیه را کاهش می دهد و در عین حال مصرف خوراک را هم در جوجه های گوشتی و هم در جوجه های تخمگذار افزایش می دهد.