آنزیم فیتاز فیتاگُلد

توضیحات

آنزیم‌ها، به‌ویژه فیتاز، با بهبود قابلیت هضم مواد مغذی و ترویج رشد دام و طیور، نقش مهمی در رژیم غذایی حیوانات بازی می‌کنند. حیوانات تک معده مانند پرندگان، خوک ها و ماهی ها توانایی محدودی برای تولید آنزیم های درون زا دارند که بر توانایی آنها در هضم و استفاده از مواد مغذی در رژیم غذایی آنها تأثیر می گذارد. بنابراین، استفاده از آنزیم های برون زا مانند فیتاز در خوراک دام برای کمک به هضم عوامل ضد تغذیه ضروری است.

فیتاز آنزیمی است که اسید فیتیک را تجزیه می کند، ترکیبی که در خوراک گیاهان یافت می شود. فیتاز با تجزیه اسید فیتیک، فراهمی زیستی مواد مغذی به ویژه فسفر را افزایش می دهد. حیوانات تک معده فاقد توانایی تولید آنزیم فیتاز هستند که هضم اسید فیتیک را در رژیم غذایی برای آنها دشوار می کند.

وجود یون های کلسیم در اکثر آنزیم های فیتاز باعث افزایش پایداری حرارتی و میل ترکیبی سوبسترا می شود. مقاومت آنزیم های فیتاز به دما و اسیدیته بستگی به منبع تولید کننده آنزیم دارد. با توجه به مقاومت باکتری سالمونلا، استفاده از انواع مقاوم در برابر حرارت آنزیم های فیتاز در تولید گلوله خوراک توصیه می شود.

اسید فیتیک، که حدود 70 درصد از محتوای فسفر در خوراک دام های گیاهی را تشکیل می دهد، منبع غیرقابل دسترس فسفر آلی است و به عنوان یک ماده ضد مغذی برای حیوانات تک معده ای عمل می کند. این ترکیبات نامحلول و غیرقابل هضم را با کیل کردن یون های فلزی در روده تشکیل می دهد و از فعالیت پروتئین ها و آنزیم های دخیل در هضم جلوگیری می کند.

اهمیت آنزیم فیتاز در سیستم گوارش طیور در توانایی آن در افزایش قابلیت جذب فسفر مشهود است. افزودن آنزیم فیتاز به جیره باعث افزایش فراهمی زیستی فسفر می شود که بسته به سن طیور متفاوت است. محیط pH در بخش‌های مختلف دستگاه گوارش بر فعالیت آنزیم‌های فیتاز تأثیر می‌گذارد و pH اسیدی برای اکثر انواع فیتاز بهینه است. بخش پیش معده دستگاه گوارش محل اولیه دفسفوریلاسیون فیتات است، در حالی که روده کوچک مسئول جذب فسفر است.

آنزیم های فیتاز را می توان بر اساس منبع تولید میکروارگانیسم ها، pH بهینه فعالیت، شکل فیزیکی و موقعیت هیدرولیز فسفات طبقه بندی کرد. فیتازهای باکتریایی در مقایسه با فیتازهای قارچی، پایداری بهتری نسبت به هیدرولیز پروتئولیتیک دارند. دو نوع متداول آنزیم فیتاز 6 فیتاز و 3 فیتاز هستند که 6 فیتاز به دلیل مزایای عملکردی آن در تولید خوراک طیور کاربرد بیشتری دارد.

آنزیم فیتاگلد فیتاز یک آنزیم نسل جدید است که از طریق فناوری مهندسی آنزیم و DNA نوترکیب به دست می‌آید. آنزیم های نوترکیب مزایایی مانند افزایش راندمان تولید، انواع آنزیم های تولید شده، بهبود خواص آنزیم (مانند مقاومت در برابر حرارت) و خلوص بالاتر را ارائه می دهند. آنزیم‌های فیتاز باکتریایی اغلب به میکروارگانیسم‌های ایمن با قابلیت تولید بالا شبیه‌سازی می‌شوند تا خطر آلودگی را به حداقل برسانند.

خواص آنزیم های فیتاز شامل فعالیت آنزیمی، مقاومت در برابر دما و مقاومت به pH است. فعالیت آنزیم بر حسب واحد (FTU) اندازه گیری می شود و نشان دهنده مقدار آنزیمی است که در هر دقیقه مقدار مشخصی از ارتوفسفات معدنی را تحت شرایط آزمایشگاهی خاص آزاد می کند. آنزیم های فیتاز باید در دمای 90-85 درجه سانتیگراد در حین گلوله سازی فعالیت خود را حفظ کنند. آنها همچنین باید در محدوده pH اسیدی 3-6 فعالیت داشته باشند.

آنزیم فیتاز فیتاگلد با افزایش دسترسی به فسفر و سایر مواد مغذی و در عین حال کاهش اتکا به منابع معدنی مانند DCP و MCP، می‌تواند بهره‌وری را افزایش داده و هزینه خوراک را کاهش دهد. علاوه بر این، با بهبود قابلیت هضم پروتئین، نشاسته، چربی و آنزیم فیتاز فیتاگلد با افزایش دسترسی به فسفر و سایر مواد مغذی و در عین حال کاهش اتکا به منابع معدنی مانند DCP و MCP، می‌تواند بهره‌وری را افزایش داده و هزینه خوراک را کاهش دهد. علاوه بر این، با بهبود قابلیت هضم پروتئین، نشاسته، چربی و مواد معدنی نه تنها جذب مواد مغذی را بهینه می‌کند، بلکه به کاهش دفع نیتروژن و فسفر از حیوانات کمک می‌کند و در نتیجه آلودگی محیطی را کاهش می‌دهد.